Zamki Słowacji

002

W dniach 02.04.-06.04. Świnoujska IPA wyruszyła na pierwsze Święta Wielkanocne poza domem – z góralami w Beskidzie Żywieckim oraz na zwiedzanie zamków Słowacji. Niezawodny Leszek podstawił autokar z półkuszetkami dla wszystkich uczestników wyprawy oraz zapewnił grupie opiekę kierowcy-komandosa Henryka. Pędząconogi przewodnik o poranku zaczął snuć swe opowieści sławiące piękno Dolnego Śląska i Podbeskidzia.

Wita nas Żywiec deszczowy i mglisty z kamienną dzwonnicą i farą mieszczącą mauzoleum polskich Habsburgów. Nieco dalej piękny park z kwitnącym dereniem i dwa zamki. Imponują zbiory barwnej historii miasta i eksponaty przyrodnicze /kości mamuta/ oraz etnograficzne w wozowni Wielopolskich. Już mkniemy do arcyksiążęcego browaru żywieckiego, by w jego muzeum po zapoznaniu się z historią browarnictwa regionu podsumować przy piwie pierwsze wrażenia. Smaczna obiadokolacja w Węgierskiej Górce – a śnieg pada. Nazajutrz oglądamy zamczyska Słowacji i cud! Krzysztof w chodakoklapkach zmienia pogodę na słoneczną. Podziwiamy górującą nad Trenczynem potężną naskalną warownię Matuja Ćaka – pana Wagu i Tatr. Wspominamy Rzymian zwyciężających tu Germanów w 179 roku. Podziwiamy widok na barokowy rynek staromiejski, klasztor i bazylikalną synagogę. Studnia miłości Omara i Fatimy ujawnia nam, że tylko miłość jest wieczna a reszta to dzierżawa. Schodzimy Mariańską horą do centrum i malowniczymi, górskimi drogami podążamy do zamku Bojnice koło Prievidzy. To prawdziwy warowny klejnot z zabytkowym wyposażeniem, który przyćmiewa zamki doliny Loary. Wita nas sześciusetletnia królewska lipa Macieja i sokolnik z… puchaczem. Wspaniała, elegancka przewodniczka po polsku prowadzi naszą kompanię komnatami pełnymi bibelotów, przepychu ozdób oraz magii.

Mijamy półwiekowy florencki ołtarz i barwną ostatnią wieczerzę cudownie wyrzeźbioną z jednego kloca lipy. Pałac i schody, kaplica i schody, wieża i schody, wreszcie podziemia z rozległą przepiękną naciekową jaskinią oraz studnią grodową. Jakże romantycznie, lirycznie, nierealnie. I dostrzegamy na sklepieniach przedziwne straszydła, a z przejrzystej wody wyłaniają się duchy pradawnych mieszkańców warowni…Wyobraźnia ma swoje prawa – festiwal duchów i straszydeł również. Wkrótce ruszamy w góry Wielkiej i Małej Fatry, aby spojrzeć na Żylinę i najechać zamek Budatin, oczekujący na solidny remont. Miasto Żylina zasłynęło królewskim przywilejem z 1381 roku, zrównującym w prawach butnych, prężnych osadników niemieckich i miejscowych Słowian, co uniemożliwiło Niemcom przejęcie władzy oraz zdominowanie rzemiosła i handlu Słowaków tak, jak to uczynili w pomorskich miastach Hanzy. Mijamy pomnik Słowackich partyzantów i autokarem wspinamy się ku granicy, bo następnego dnia Wielkanoc. Poranek wita nas opadami…śniegowego puchu. Eleganckie, uroczyste śniadanie wielkanocne podoba się i smakuje wszystkim.. „Soła, Sołeczka maleńka rzeczka, płynie przez góry jak jaskółeczka” – recytuje nasza urocza Królewna Śnieżka czyli pięcioletnia Tosia, która zachwyciła uczestników białymi szatami na śniadaniu i piosenkami, jakie śpiewała z Joasią. W Szczyrku podziwiamy skocznie narciarskie, drewniany kościółek i narciarskie trasy Skrzycznego, po którym mkną miłośnicy białego szaleństwa. Cudowna zima i rozległa panorama okolicy dosięga nas na Salmopolu, gdzie stary góral oferuje nam oscypki. I już Wisła skąd pochodzi Adam Małysz, nasz mistrz skoków narciarskich. Spacerujemy po centrum, zerkamy na mały skansen przy muzeum i pałac Habsburgów i już jedziemy do Istebnej aby się pławić w parku wodnym, cóż za relaks dla umęczonych ciał wędrowców i niestety już górskie serpentyny wiodą nas na obiad. Uroczysta niedzielna kolacja to biesiada ze smakołykami, tańcami i toastami i z ogromną niespodzianką swoją obecnością zaszczycił nas Prezydent RP Pan Lech Wałęsa co potwierdza zdjęcie poniżej. Jeszcze poniedziałek, gdy nasza urocza Tosia i gospodarz hotelu robią nam śmigus – dyngus i już jedziemy obejrzeć słynny bunkier Węgierskiej Górki, ze względu na bohaterską obronę przed hitlerowcami, zwanej „Westerplatte Południa”. Grześ przybliża nam historię tych walk. Chwała Bochaterom! Jeszcze tylko spacer po Pszczynie, zwiedzanie skansenu w rozległym parku pełnym kwitnących zawilców i azalii. Podziwianie fascynujących wnętrz pełnych apartamentów książąt i cesarza, paradnych schodów, salonów, intarsjowanych mebli, chińskich i miśnieńskich waz, galerii, luster, bibelotów księżnej Daisy, trofeów łowieckich i jednej z największych zbrojowni w naszym kraju. Tak. Tak należy podkreślić, że wnętrza Pszczyńskiego zamku nie jedno już w swojej historii widziały i tak przez okres dwóch i pół roku były miejscem gdzie zapadały najważniejsze decyzje I w. ś. między innymi tu doszło do porozumienia w sprawie powstania państwa polskiego. Dzięki ci Stasiu za przekonanie nas do obejrzenia tak pięknego i ważnego historycznie miejsca. Na powrocie pierogi i pozostały nam tylko marzenia o kolejnych wyprawach.

(relacja – Krzysztof Wilczyński)